Theaterkrant schrijft: “De cello melancholiek en kwetsbaar? Waarbij de bespeler stil moet zitten met het instrument tussen de benen? Welnee! In Cellokrijgers van Oorkaan en Cello Octet Amsterdam wordt nog net niet gegooid met cello’s, maar veel scheelt het niet. In drie sprankelende choreografieën wordt de cello gebruikt als wapen en als schild, niet alleen zittend, maar vooral ook liggend en lopend én in de ruimte op hoog niveau bespeeld.”

De Cellokrijgers laten hun strijkstokken als zwaarden kletteren. Ze strijken een doolhof van onbekende klanken uit hun cello’s waar de tegenstander in verdwaald raakt. Met humor en spannende muziek bewegen de Cellokrijgers zich sierlijk door de strijd.

Het drieluik bestaat uit:
1. Musica Ricercata van György Ligeti in choreografie van Jochem Stavenuiter
2. Roemeense Dansen van Béla Bartók in choreografie van Josephine van Rheenen
3. Dracula van Philip Glass in choreografie van Pim Veulings

Een prachtige finale van Spruit, waar we samen proosten met kinderchampagne en smullen van oliebollen!